စာသင္သားတုန္းက ကဗ်ာ
နံနက္ခင္း ပ်င္းတယ္လုိ႔ စာမအံ
ေနေသာ္ဗုိက္ေတာ္ခင္း စင္းလုိ႔အိပ္ျပန္
စားခ်ိန္တန္ ဆြမ္းခံသြားတယ္
မင္းေတာ္ေရာ႔လား ။ ။
ဒီကဗ်ာကိုေတာ႔ ရန္ကုန္မွာေနတုန္းက ရထားတာ ။ ဆရာဘုန္းၾကီးဆီမွာ ပါဠိစာသင္းတဲ႔ စာအုပ္မွာပါတာ ။ ေျမာင္းျမဆရာေတာ္ထုတ္တဲ႔ ပါဠိသိက္ခါ ထင္တယ္ ။ ပါဠိလုိေတာ႔ မမွတ္ေတာ႔ဘူး ။ အရမ္းရႊတ္လုိ႔ေကာင္းတယ္ ။ စာသင္သားအလြမ္းေျပေပါ႔ ။
စာသင္ေနသူမ်ားကို မႏွိမ္သင့္ပါ
သာသနာေတာ္၌ ကိစၥအားလံုးျပီးျပည့္စံုေနေသာ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္သည္ သူေတာ္ေကာင္း တရားကို ေစာင့္ေရွာက္ရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္သာ သင္ယူ၏။ မိမိအတြက္ ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိ၊ ထုိသင္ယူျခင္းမ်ိဳးကို ဘ႑ာဂါရိကပရိယတၱိဟု ေခၚသည္ ဆုိခဲ့ျပီးေသာ ပရိယတၱိ (၃) မ်ိဳးတုိ႕တြင္ နိႆရဏတၳပရိယတၱိမ်ိဳးျဖင့္ သင္ယူမွသာလွ်င္ ရွင္ရဟန္းျပဳရက်ိဳးနပ္ႏုိင္ပါသည္။ အခ်ိဳ႕လည္း …..
ငယ္ရြယ္စဥ္ အလဂဒၵဴပမာ (စာတတ္လာလွ်င္ သူတစ္ပါးကို ႏွိမ္ရန္၊ ဝင့္ၾကြားရန္၊ ဘုန္းၾကီးရန္ စေသာ ေလာဘ၊ ေဒါသအကုသိုလ္ မူလအရင္းခံသျဖင့္ သင္ယူၾကေသာ နည္းမ်ိဳးကို ေျမြဖမ္းေသာအတတ္) ပရိယတၱိနည္းမ်ိဳးျဖင့္ သင္ယူရင္းပင္ ပိဋကတ္ေတာ္၏ အႏွစ္သာရမ်ားကို သိရသျဖင့္ နိႆရဏတၳ ပရိယတၱိသုိ႕ ေျပာင္းလဲသြားသည္ကို အမ်ားအျပားေတြ႕ရပါသည္။
ငယ္ရြယ္စဥ္ အလဂဒၵဴပမာ (စာတတ္လာလွ်င္ သူတစ္ပါးကို ႏွိမ္ရန္၊ ဝင့္ၾကြားရန္၊ ဘုန္းၾကီးရန္ စေသာ ေလာဘ၊ ေဒါသအကုသိုလ္ မူလအရင္းခံသျဖင့္ သင္ယူၾကေသာ နည္းမ်ိဳးကို ေျမြဖမ္းေသာအတတ္) ပရိယတၱိနည္းမ်ိဳးျဖင့္ သင္ယူရင္းပင္ ပိဋကတ္ေတာ္၏ အႏွစ္သာရမ်ားကို သိရသျဖင့္ နိႆရဏတၳ ပရိယတၱိသုိ႕ ေျပာင္းလဲသြားသည္ကို အမ်ားအျပားေတြ႕ရပါသည္။
ေတာင္းပန္စာ
ဘုရားတပည္႔ေတာ္ စိတ္မေကာင္းလြန္လုိ႔ ဒီစာကို ေရးျဖစ္တာပါ ။ တကယ္လည္း စိတ္ကိုေတာ္ေတာ္ ထိခုိက္မ္ိပါတယ္ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုေပါ႔ ။ ဘာျဖစ္လုိ႔ဆုိေတာ ႔ ဒီကေန႔ ရဟန္းခံရွိေတာ႔ မေန႔ကတည္းက ၾကိဳျပင္ထားတယ္ေလ ။ၾကမ္းတုိက္တံျမက္စည္းလွညး္ ဘုရားစင္ေတြျပင္တာေတြေပါ႔ ။ အဲဒါ ဘုန္းၾကီးက ေခၚေတာ႔ သြားျပီးေတာ႔ တံခါးေတြဖြင္႔ျပီးေတာ႔ တံျမက္စည္းလည္းတုန္း ျဖစ္တဲ႔အျဖစ္အပ်က္ပါ ။
ဦဇင္းၾကီးတစ္ပါးက တံျမက္စည္းလွည္းတာ အစေန ေသခ်ာမလွည္းဘဲနဲ႔ ဟုိတစ္ကြက္ဒီတစ္ကြက္လုိက္လွည္းေတာ႔ ကိုရင္က ေျပာမိလုိက္တာပါ ။တကယ္ေတာ႔ ကုိရင္ေျပာတာက ႏွစ္ခါျပန္လွည္းရမွာစုိးလုိ႔ပါ ။ ဒါေပမယ္႔ သူျပန္ေျပာတဲ႔ စကားေတြက ကိုရင္မ်က္ရည္တစ္ခါတည္း ဝဲသြားတယ္ ။ ေအာ္ အသက္ၾကီးေတာ႔ ေမ႔ေနျပီ လုပ္လညး္မလုပ္တတ္ေတာ႔ဘူး အသက္ၾကီးရင္ ဘာမွသုံးလုိ႔မရေတာ႔ ဘူး အသက္ၾကီးတာကို စိတ္ညစ္ေနတယ္တဲ႔ ။ သူေျပာတာေတြ ကိုရင္ေကာငး္ေကာငး္ မၾကားရဘူး ။ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိေနလုိ႔ေလ ။ ဒါေပမယ္႔ သူေျပာတာေတြက စိတ္ထဲကိုေတာ္ေတာ္မေကာငး္ျဖစ္သြားတယ္ ။ ကိုရင္ သူကိုေျပာတာက ထိခိုက္ေစဖုိ႔ မဟုတ္သလုိ အေကာင္းေျပာတာပါ ။ဒါေပမယ္႔ သူအဲဒီလုိေတြးျပီးေတာ႔ အသက္ၾကီးလုိ႔ ဘာျဖစ္တယ္ညာျဖစ္တယ္ အဲလုိေျပာေတာ႔ စိတ္လည္းထိခုိက္တယ္ ။ငိုလညး္ငိုခ်င္သြားတယ္ ။ ကို၇င္သူမ်ားေတြကို အဲလုိမ်ိဳး စိတ္မေကာင္းေစတဲ႔ စကားမ်ိဳးကို မေျပာဖူးပါဘူး ။
ဦဇင္းၾကီးတစ္ပါးက တံျမက္စည္းလွည္းတာ အစေန ေသခ်ာမလွည္းဘဲနဲ႔ ဟုိတစ္ကြက္ဒီတစ္ကြက္လုိက္လွည္းေတာ႔ ကိုရင္က ေျပာမိလုိက္တာပါ ။တကယ္ေတာ႔ ကုိရင္ေျပာတာက ႏွစ္ခါျပန္လွည္းရမွာစုိးလုိ႔ပါ ။ ဒါေပမယ္႔ သူျပန္ေျပာတဲ႔ စကားေတြက ကိုရင္မ်က္ရည္တစ္ခါတည္း ဝဲသြားတယ္ ။ ေအာ္ အသက္ၾကီးေတာ႔ ေမ႔ေနျပီ လုပ္လညး္မလုပ္တတ္ေတာ႔ဘူး အသက္ၾကီးရင္ ဘာမွသုံးလုိ႔မရေတာ႔ ဘူး အသက္ၾကီးတာကို စိတ္ညစ္ေနတယ္တဲ႔ ။ သူေျပာတာေတြ ကိုရင္ေကာငး္ေကာငး္ မၾကားရဘူး ။ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိေနလုိ႔ေလ ။ ဒါေပမယ္႔ သူေျပာတာေတြက စိတ္ထဲကိုေတာ္ေတာ္မေကာငး္ျဖစ္သြားတယ္ ။ ကိုရင္ သူကိုေျပာတာက ထိခိုက္ေစဖုိ႔ မဟုတ္သလုိ အေကာင္းေျပာတာပါ ။ဒါေပမယ္႔ သူအဲဒီလုိေတြးျပီးေတာ႔ အသက္ၾကီးလုိ႔ ဘာျဖစ္တယ္ညာျဖစ္တယ္ အဲလုိေျပာေတာ႔ စိတ္လည္းထိခုိက္တယ္ ။ငိုလညး္ငိုခ်င္သြားတယ္ ။ ကို၇င္သူမ်ားေတြကို အဲလုိမ်ိဳး စိတ္မေကာင္းေစတဲ႔ စကားမ်ိဳးကို မေျပာဖူးပါဘူး ။
ဘဝ နဲ႔ ေလာကဓံ
ရဟန္းတို႔ ....
ေလာကဓံတရား ရွစ္မ်ဳိးတို႔သည္ ေလာကသို႔ အစဥ္လုိက္ကုန္၏၊ ေလာကသည္လည္း ေလာကဓံတရား ရွစ္မ်ဳိးတို႔သို႔ အစဥ္လုိက္၏။
အဘယ္ရွစ္မ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ -
၁။ လာဘ္ရမႈ၊
၂။ လာဘ္မရမႈ၊
၃။ အျခံအရံရွိမႈ
၄။ အျခံအရံမရွိမႈ၊
၅။ ကဲ့ရဲ႕မႈ၊
၆။ ခ်ီးမြမ္းမႈ၊
၇။ ခ်မ္းသာမႈ၊
၈။ ဆင္းရဲမႈတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔
ဤေလာကဓံ တရား ရွစ္မ်ဳိးတို႔သည္ ေလာကသို႔ အစဥ္လုိက္ကုန္၏၊ ေလာကသည္လည္း ဤေလာကဓံ တရား ရွစ္မ်ဳိးတို႔သို႔ အစဥ္လုိက္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ေလာကဓံတရား ရွစ္မ်ဳိးတို႔သည္ ေလာကသို႔ အစဥ္လုိက္ကုန္၏၊ ေလာကသည္လည္း ေလာကဓံတရား ရွစ္မ်ဳိးတို႔သို႔ အစဥ္လုိက္၏။
အဘယ္ရွစ္မ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ -
၁။ လာဘ္ရမႈ၊
၂။ လာဘ္မရမႈ၊
၃။ အျခံအရံရွိမႈ
၄။ အျခံအရံမရွိမႈ၊
၅။ ကဲ့ရဲ႕မႈ၊
၆။ ခ်ီးမြမ္းမႈ၊
၇။ ခ်မ္းသာမႈ၊
၈။ ဆင္းရဲမႈတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔
ဤေလာကဓံ တရား ရွစ္မ်ဳိးတို႔သည္ ေလာကသို႔ အစဥ္လုိက္ကုန္၏၊ ေလာကသည္လည္း ဤေလာကဓံ တရား ရွစ္မ်ဳိးတို႔သို႔ အစဥ္လုိက္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
စာသင္သား အမွတ္တရ
ေအာ္....ဒီခ်ိန္ဆုိ အစုိးရစာေမးပြဲေတာင္ ေျဖေတာ႔မယ္ ထင္ပါရဲ႔...။
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႔ အေမးေၾကာင္႔ ဟုတ္ပ...စာေမးပြဲေတြ ေျဖေနေလာက္ျပီလား မသိ ။ ခါတုိငး္ႏွစ္ဆုိ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ကလြဲရင္ေပါ႔ ။ စာသင္သားဘဝက အမွတ္ရစရာေလးေတြ ျပန္သတိရေနမိတယ္။ ဘယ္ေတာ႔မွလည္း ေမ႔ႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး ။
အစိုးရစာေမးပြဲ နီးျပီဆုိရင္ စာသင္သားကိုရင္ဦးဇင္းေတြ အလုပ္ရႈပ္ေနျပီ။ ဟုတ္တယ္ေလ မရႈပ္လုိ႔လည္း မရဘူး ။ကိုယ္တစ္ႏွစ္လုံး ၾကိဳးစားပမ္းစား က်က္လာရတာကို ေပါ႔ဆလုိက္ရင္ သြားျပီေနာက္တစ္ႏွစ္ မဟုတ္ပါလား ။ ေန႔မအားညမနား ဆုိသလုိေပါ႔ ျပန္စရာရွိတာျပန္ က်က္စရာရွိတာက်က္ေပါ႔ ။ ကို၇င္ ရန္ကုန္ကိုေရာက္ခါစ မူလတန္းပဲ ရွိေသးတာကိုး ။ အစုိးရစာေမးပြဲမပါဘူးေလ။အစမ္းေျဖျပီးတာနဲ႔အတန္းက တက္ျပီ။
ေနာက္ႏွစ္အငယ္တန္းက်ေတာ႔ အဲလုိမဟုတ္ေတာ႔ဘူး ျမိဳ႔နယ္စာေမးပြဲလညး္ေျဖရတယ္ ။မွတ္မွတ္ရရေျပာရရင္ ေရြွဝါေရာင္ ႏွစ္ေပါ႔
အစပုိင္းရြာျပန္မယ္ လုပ္ပါေသးတယ္ ။ေနာက္မျပန္ျဖစ္ပါဘူး ဒီတုိင္းပဲ ေက်ာငး္မွာေပါ႔။က်န္တဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ျပန္ၾကပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔
ကိုရင္ဦးဇင္းေတြ နည္းနည္းပဲ က်န္တာေပါ႔ ။ကိုယ္႔ရပ္ကိုယ္႔ရြာကို ျပန္ၾကကုန္ျပီေလ ။ ကုိရင္က တုိင္ရင္းသားတစ္ေယာက္ေလ ။ စာေမးပြဲေက်ာငး္တြင္း အစမ္းစာေမးပြဲေပါ႔ ။ အဲဒီမွာ ပထမရတာ အဲဒါကို စာခ်ေပးတဲ႔ ဘုနး္ၾကီးက ကိုရင္ကိုေျပာပါေလေ၇ာ....။
အႏူေတာမွာ လူေခ်ာတဲ႔ ။ နာမလည္ေပါင္။ ေက်ာင္းခန္းျပန္ေရာက္ေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေမး...နားမလည္ ။ အဲဒါနဲ႔ ဆြမ္းခံေတာ႔ ဆြမ္းခံအိမ္က ဒကာမ အဘြားတစ္ေယာက္လုိပါပဲ ။ေတာင္ဥကၠလာက ပါရမီကားဂိတ္နဲ႔ နီးပါတယ္။ သူကရွငး္ျပေတာ႔မွပဲ
နားလည္ေတာ႔တာ ။ဟီး....။ ေျမာက္ဥကၠလာမွာလညး္ စာေမးပြဲသြားေျဖရပါေသးတယ္ ။ျမိဳ႔နယ္စာေမးပြဲေပါ႔ အဲဒီမွာကိုရင္ေပ်ာ္လုိ႔ မဆုံးဘူး ဘာလုိ႔ဆုိေတာ႔ ကို၇င္တုိ႔အတန္းမွာ ကိုရင္တစ္ပါးတည္း ေအာင္တာေလ.....။အကုန္လုံး ေလးပါးေအာင္တာ ကိုရင္တုိ႔ေက်ာင္းက မွတ္မိပါေသးတယ္ ဆုမယူခင္ မယ္လမု ဘုရားမွာ ဓါတ္ပဳံရုိက္ခဲ႔တာကို မွတ္မိေသးတယ္။
အစုိးရစာေမးပြဲျပန္ေတာ႔လညး္ ေပ်ာ္စရာေကာငး္ပါတယ္ ကားနဲ႔ သြားေျဖ၇တယ္ စာသင္ေက်ာငး္မွာ သြားေျဖတာ ။ တစ္အုပ္ၾကီးဆိုေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ပါတယ္ ။ အဲဒီႏွစ္အငယ္တန္းေအာင္တယ္ ။ ေနာက္တစ္ႏွစ္ေတာ႔ ျမိဳ႔နယ္စာေမးပြဲက ဝိနယာဓိက တစ္မမ်ိဳးတုိးလာျပန္တယ္ ...။ သြားေျဖရတာ ေပ်ာ္စရာေကာငး္တယ္ ။ဆုယူတဲ႔ေန႔က်ေတာ႔ ဆုေတာ႔မယူျဖစ္လုိက္ဘူး အေဖာ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ပါးကို အစားယူခုိငး္လုိက္ရတာ။ အဲမွာက ဆုသြားယူတာ ေျမာက္ဥကၠလာက ရထားသံလမး္ေနာက္ဖက္က အိမ္ေတြမွာ သူတို႔ကိုယ္ေတာ္ေတြကို ပင္႔ထားတာေလ...အဲဒီမွာဆြမး္စားခဲ႔ရတယ္ ။ ေန႔ပိုင္းဆြမ္းစားျပီးေတာ႔ ေက်ာင္းကိုအေျပးျပန္ခဲ႔ရတယ္ အစမး္စာေမးပြဲနဲ႔ ဆုယူတဲ႔ရက္ကတုိက္ေနလုိ႔ေလ......။စိန္ပန္းမွာလညး္ ေပ်ာ္ခဲ႔ရပါတယ္ ေအာင္ခဲ႔ပါေသးတာကိုးကိုရင္တစ္ပါးတည္းပဲ ထင္ပါတယ္ကိုရင္ တုိ႔အတနု္းက အလတ္တန္းေလး။။ ဟီး ျပန္ေတြးရင္ စာသင္ခ်င္စိတ္ေတာင္ ေပါက္ေပါက္လာတယ္...။အစုိးရလညး္ ေအာင္ပါတယ္ အဲဒီႏွစ္ ။
ေအာ္ ဒီခ်ိန္ဆို စာေမးပြဲေျဖေတာ႔မွာပါလား ဆုိတဲ႔အသိစိတ္က လူကို သတိရေစတာမုိ႔ စာသင္သား အမွတ္တရေလး ေရျဖစ္လုိက္တာပါ....။ေက်ာင္းမွာ အတူေနတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက အခ်ိဳ႔လူထြက္ျပီး ဟုိေရာက္သြား ဒီေရာက္သြားၾကနဲ႔ တစ္ခ်ိဳ႔လညး္တကၠသုိလ္ကို တက္ေနက်တာလညး္ ရွိပါတယ္ ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ျပန္ေတြ႔ခ်င္တဲ႔စိတ္ေတြအျပည္႔ ။ ျပန္ေတြ႔ျဖစ္ရင္
ဟုိတုန္းက ျဖစ္ရပ္ေႏွာငး္လုိ႔ေျပာရင္ လြန္မယ္ဆုိရင္ေတာင္ စာသင္သားဘဝက အေၾကာငး္ကုိ ျပန္ေျပာင္းေအာက္ေမ႔ေနၾကရဲ႔လား
ဒီေနရာက သူငယ္ခ်ငး္ေဟာငး္ေတြကို သတိရလ်က္ေၾကာငး္ စာေရးခ်င္ပါတယ္....။ ။
ဝိေဇၹာတာရုံစာသင္တုိက္၊ကမၻာေအးမွ သူငယ္ခ်င္းေဟာငး္မ်ားအတြက္
ရွင္ပ႑ဝ(မဲေဆာက္)
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႔ အေမးေၾကာင္႔ ဟုတ္ပ...စာေမးပြဲေတြ ေျဖေနေလာက္ျပီလား မသိ ။ ခါတုိငး္ႏွစ္ဆုိ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ကလြဲရင္ေပါ႔ ။ စာသင္သားဘဝက အမွတ္ရစရာေလးေတြ ျပန္သတိရေနမိတယ္။ ဘယ္ေတာ႔မွလည္း ေမ႔ႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး ။
အစိုးရစာေမးပြဲ နီးျပီဆုိရင္ စာသင္သားကိုရင္ဦးဇင္းေတြ အလုပ္ရႈပ္ေနျပီ။ ဟုတ္တယ္ေလ မရႈပ္လုိ႔လည္း မရဘူး ။ကိုယ္တစ္ႏွစ္လုံး ၾကိဳးစားပမ္းစား က်က္လာရတာကို ေပါ႔ဆလုိက္ရင္ သြားျပီေနာက္တစ္ႏွစ္ မဟုတ္ပါလား ။ ေန႔မအားညမနား ဆုိသလုိေပါ႔ ျပန္စရာရွိတာျပန္ က်က္စရာရွိတာက်က္ေပါ႔ ။ ကို၇င္ ရန္ကုန္ကိုေရာက္ခါစ မူလတန္းပဲ ရွိေသးတာကိုး ။ အစုိးရစာေမးပြဲမပါဘူးေလ။အစမ္းေျဖျပီးတာနဲ႔အတန္းက တက္ျပီ။
ေနာက္ႏွစ္အငယ္တန္းက်ေတာ႔ အဲလုိမဟုတ္ေတာ႔ဘူး ျမိဳ႔နယ္စာေမးပြဲလညး္ေျဖရတယ္ ။မွတ္မွတ္ရရေျပာရရင္ ေရြွဝါေရာင္ ႏွစ္ေပါ႔
အစပုိင္းရြာျပန္မယ္ လုပ္ပါေသးတယ္ ။ေနာက္မျပန္ျဖစ္ပါဘူး ဒီတုိင္းပဲ ေက်ာငး္မွာေပါ႔။က်န္တဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ျပန္ၾကပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔
ကိုရင္ဦးဇင္းေတြ နည္းနည္းပဲ က်န္တာေပါ႔ ။ကိုယ္႔ရပ္ကိုယ္႔ရြာကို ျပန္ၾကကုန္ျပီေလ ။ ကုိရင္က တုိင္ရင္းသားတစ္ေယာက္ေလ ။ စာေမးပြဲေက်ာငး္တြင္း အစမ္းစာေမးပြဲေပါ႔ ။ အဲဒီမွာ ပထမရတာ အဲဒါကို စာခ်ေပးတဲ႔ ဘုနး္ၾကီးက ကိုရင္ကိုေျပာပါေလေ၇ာ....။
အႏူေတာမွာ လူေခ်ာတဲ႔ ။ နာမလည္ေပါင္။ ေက်ာင္းခန္းျပန္ေရာက္ေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေမး...နားမလည္ ။ အဲဒါနဲ႔ ဆြမ္းခံေတာ႔ ဆြမ္းခံအိမ္က ဒကာမ အဘြားတစ္ေယာက္လုိပါပဲ ။ေတာင္ဥကၠလာက ပါရမီကားဂိတ္နဲ႔ နီးပါတယ္။ သူကရွငး္ျပေတာ႔မွပဲ
နားလည္ေတာ႔တာ ။ဟီး....။ ေျမာက္ဥကၠလာမွာလညး္ စာေမးပြဲသြားေျဖရပါေသးတယ္ ။ျမိဳ႔နယ္စာေမးပြဲေပါ႔ အဲဒီမွာကိုရင္ေပ်ာ္လုိ႔ မဆုံးဘူး ဘာလုိ႔ဆုိေတာ႔ ကို၇င္တုိ႔အတန္းမွာ ကိုရင္တစ္ပါးတည္း ေအာင္တာေလ.....။အကုန္လုံး ေလးပါးေအာင္တာ ကိုရင္တုိ႔ေက်ာင္းက မွတ္မိပါေသးတယ္ ဆုမယူခင္ မယ္လမု ဘုရားမွာ ဓါတ္ပဳံရုိက္ခဲ႔တာကို မွတ္မိေသးတယ္။
အစုိးရစာေမးပြဲျပန္ေတာ႔လညး္ ေပ်ာ္စရာေကာငး္ပါတယ္ ကားနဲ႔ သြားေျဖ၇တယ္ စာသင္ေက်ာငး္မွာ သြားေျဖတာ ။ တစ္အုပ္ၾကီးဆိုေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ပါတယ္ ။ အဲဒီႏွစ္အငယ္တန္းေအာင္တယ္ ။ ေနာက္တစ္ႏွစ္ေတာ႔ ျမိဳ႔နယ္စာေမးပြဲက ဝိနယာဓိက တစ္မမ်ိဳးတုိးလာျပန္တယ္ ...။ သြားေျဖရတာ ေပ်ာ္စရာေကာငး္တယ္ ။ဆုယူတဲ႔ေန႔က်ေတာ႔ ဆုေတာ႔မယူျဖစ္လုိက္ဘူး အေဖာ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ပါးကို အစားယူခုိငး္လုိက္ရတာ။ အဲမွာက ဆုသြားယူတာ ေျမာက္ဥကၠလာက ရထားသံလမး္ေနာက္ဖက္က အိမ္ေတြမွာ သူတို႔ကိုယ္ေတာ္ေတြကို ပင္႔ထားတာေလ...အဲဒီမွာဆြမး္စားခဲ႔ရတယ္ ။ ေန႔ပိုင္းဆြမ္းစားျပီးေတာ႔ ေက်ာင္းကိုအေျပးျပန္ခဲ႔ရတယ္ အစမး္စာေမးပြဲနဲ႔ ဆုယူတဲ႔ရက္ကတုိက္ေနလုိ႔ေလ......။စိန္ပန္းမွာလညး္ ေပ်ာ္ခဲ႔ရပါတယ္ ေအာင္ခဲ႔ပါေသးတာကိုးကိုရင္တစ္ပါးတည္းပဲ ထင္ပါတယ္ကိုရင္ တုိ႔အတနု္းက အလတ္တန္းေလး။။ ဟီး ျပန္ေတြးရင္ စာသင္ခ်င္စိတ္ေတာင္ ေပါက္ေပါက္လာတယ္...။အစုိးရလညး္ ေအာင္ပါတယ္ အဲဒီႏွစ္ ။
ေအာ္ ဒီခ်ိန္ဆို စာေမးပြဲေျဖေတာ႔မွာပါလား ဆုိတဲ႔အသိစိတ္က လူကို သတိရေစတာမုိ႔ စာသင္သား အမွတ္တရေလး ေရျဖစ္လုိက္တာပါ....။ေက်ာင္းမွာ အတူေနတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက အခ်ိဳ႔လူထြက္ျပီး ဟုိေရာက္သြား ဒီေရာက္သြားၾကနဲ႔ တစ္ခ်ိဳ႔လညး္တကၠသုိလ္ကို တက္ေနက်တာလညး္ ရွိပါတယ္ ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ျပန္ေတြ႔ခ်င္တဲ႔စိတ္ေတြအျပည္႔ ။ ျပန္ေတြ႔ျဖစ္ရင္
ဟုိတုန္းက ျဖစ္ရပ္ေႏွာငး္လုိ႔ေျပာရင္ လြန္မယ္ဆုိရင္ေတာင္ စာသင္သားဘဝက အေၾကာငး္ကုိ ျပန္ေျပာင္းေအာက္ေမ႔ေနၾကရဲ႔လား
ဒီေနရာက သူငယ္ခ်ငး္ေဟာငး္ေတြကို သတိရလ်က္ေၾကာငး္ စာေရးခ်င္ပါတယ္....။ ။
ဝိေဇၹာတာရုံစာသင္တုိက္၊ကမၻာေအးမွ သူငယ္ခ်င္းေဟာငး္မ်ားအတြက္
ရွင္ပ႑ဝ(မဲေဆာက္)
ဆုံးျဖတ္ခ်က္ဆုိတာ.....
ကုိရင္ စာသင္တုိက္က ထြက္လာတာ ခုဆုိ ေလးႏွစ္ေက်ာ္ဆုိတဲ႔အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုကို ေရာက္လာပါျပီ...။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ႔ ကိုယ္႔ဘဝေနာက္ေၾကာင္းကို ျပန္ေတြးမိတုိင္း ကိုယ္႔ကိုယ္ကို အျပစ္တင္ရမွာလား ကံၾကမၼာကိုလား ဆရာသမားကိုလား ေပါ႔ေနာ္.....။
နားရႈပ္သြားၾကမယ္ထင္ပါတယ္......။
တကယ္တမ္းေတာ႔ ကုိရင္က ေတာသားစစ္တစ္ေယာက္ပါ ၿမိဳ႔ကို ရြာကို ဦးဇင္းတစ္ပါးရဲ႔ေကာင္းမႈနဲ႔ စာသင္ခြင္႔ရသူပါ။ ဇာတိေတာ႔ ဆီဆုိင္ဆုိတဲ႔ ေတာမက် ၿမိဳ႔မက်ၿမိဳ႔ငယ္ေလးပါ ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက မိဘႏွစ္ပါးရဲ႔ ပဋိပကၡၾကားမွာ ေျမစာပင္ျဖစ္ရသူဆုိရင္လည္း မမွားပါဘူး။ အဲဒီအေၾကာင္းေတြ ထားပါေတာ႔။ အဘုိးအဘြားနဲ႔ေန အခ်ိန္တန္ေတာ႔ စာသင္ေက်ာင္းတက္ေပါ႔ေနာ္။ ေလးတန္းေျဖအၿပီး ေႏြရာသီမွာ ရြာရဲ႔ဓေလ႔ထုံးစံအတုိင္း ရွင္ျပဳခဲ႔ပါတယ္ ။ အဲဒါနဲ႔အျပီးဝတ္ခဲ႔ျဖစ္တာခုထိေပါ႔ဗ်ာ။ ရြာေက်ာင္းမွာ ႏွစ္ႏွစ္ေနခဲ႔လုိက္ပါေသးတယ္ ။ ရြာေက်ာင္းဆုိေပမယ္႔ အထင္ေတာ႔မေသးလုိက္ပါနဲ႔ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း သဃၤာေတာ္ အပါးေပါင္း သုံးရာအထက္ေတာ႔ရွိပါတယ္ ။ အဲ ျပီးတာနဲ႔ တစ္ရြာတည္းသား ရန္ကုန္မွာေနတဲ႔ ဦးဇင္းတစ္ပါးက ရန္ကုန္မွာ စာသင္ဖုိ႔ေခၚသြားတယ္ ။ အဲဒါနဲ႔ မရန္းကုန္းက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ေနျဖစ္ပါတယ္ ။ သုံးႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေပါ႔ အဲမွာ ။ ဒီပုိစ္႔ကို ေရးခ်င္တဲ႔အခ်က္က အဲဒီေက်ာင္း အတြင္းေနတုန္းက ကိုရင္ကိုယ္တုိင္ေတြ႔ၾကံဳခဲ႔ရတဲ႔ ကိုယ္ေတြ႔အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္လည္ ဆန္းစစ္တာ ခုထိအေျဖရွာလုိ႔မေတြ႔ေသးတာေၾကာင္႔ ေတြးမိတုိင္း စိတ္ထဲမွာ ခုိးလုခုိးလုျဖစ္ေနတာေၾကာင္း
ေရးျဖစ္တာပါ..။
နားရႈပ္သြားၾကမယ္ထင္ပါတယ္......။
တကယ္တမ္းေတာ႔ ကုိရင္က ေတာသားစစ္တစ္ေယာက္ပါ ၿမိဳ႔ကို ရြာကို ဦးဇင္းတစ္ပါးရဲ႔ေကာင္းမႈနဲ႔ စာသင္ခြင္႔ရသူပါ။ ဇာတိေတာ႔ ဆီဆုိင္ဆုိတဲ႔ ေတာမက် ၿမိဳ႔မက်ၿမိဳ႔ငယ္ေလးပါ ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက မိဘႏွစ္ပါးရဲ႔ ပဋိပကၡၾကားမွာ ေျမစာပင္ျဖစ္ရသူဆုိရင္လည္း မမွားပါဘူး။ အဲဒီအေၾကာင္းေတြ ထားပါေတာ႔။ အဘုိးအဘြားနဲ႔ေန အခ်ိန္တန္ေတာ႔ စာသင္ေက်ာင္းတက္ေပါ႔ေနာ္။ ေလးတန္းေျဖအၿပီး ေႏြရာသီမွာ ရြာရဲ႔ဓေလ႔ထုံးစံအတုိင္း ရွင္ျပဳခဲ႔ပါတယ္ ။ အဲဒါနဲ႔အျပီးဝတ္ခဲ႔ျဖစ္တာခုထိေပါ႔ဗ်ာ။ ရြာေက်ာင္းမွာ ႏွစ္ႏွစ္ေနခဲ႔လုိက္ပါေသးတယ္ ။ ရြာေက်ာင္းဆုိေပမယ္႔ အထင္ေတာ႔မေသးလုိက္ပါနဲ႔ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း သဃၤာေတာ္ အပါးေပါင္း သုံးရာအထက္ေတာ႔ရွိပါတယ္ ။ အဲ ျပီးတာနဲ႔ တစ္ရြာတည္းသား ရန္ကုန္မွာေနတဲ႔ ဦးဇင္းတစ္ပါးက ရန္ကုန္မွာ စာသင္ဖုိ႔ေခၚသြားတယ္ ။ အဲဒါနဲ႔ မရန္းကုန္းက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ေနျဖစ္ပါတယ္ ။ သုံးႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေပါ႔ အဲမွာ ။ ဒီပုိစ္႔ကို ေရးခ်င္တဲ႔အခ်က္က အဲဒီေက်ာင္း အတြင္းေနတုန္းက ကိုရင္ကိုယ္တုိင္ေတြ႔ၾကံဳခဲ႔ရတဲ႔ ကိုယ္ေတြ႔အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္လည္ ဆန္းစစ္တာ ခုထိအေျဖရွာလုိ႔မေတြ႔ေသးတာေၾကာင္႔ ေတြးမိတုိင္း စိတ္ထဲမွာ ခုိးလုခုိးလုျဖစ္ေနတာေၾကာင္း
ေရးျဖစ္တာပါ..။
Subscribe to:
Posts (Atom)